چت روم

سلام

به نظر من زندگی دو روز نیست بلکه خیلی بیشتر از دو روز دوام دارد به خاطر همین حرف زندگی دو روزه خیلیا خودشون رو بد بخت کردند و واقعا دو حال و کیف می کنند ولی دو روز بعد رو نمی دونند چه طوری بگذرونند به خاطر همین اون دو روز باقی مانده این قدر بهشون سخت می گذره که به اندازه یه عمر می گذره.

من ادمی خاص نیستم که بخوام با این حرفا خودم رو تو جامعه متمایز کنم و بگم که من این حرفا رو می زنم من .... ولی یه خورده روشن فکری (به نظر خودم)می کنم  و به دنیا جوری نگاه می کنم که انگار تموم شدنی نیست.پس باید به دنیا این جوری نگاه کرد تا بتونیم برای تموم عمرمون برانامه داشته باشیم و دو روز اول زندگی رو که پشت سر گذاشتیم بتونیم دو روز بعد ش رو هم پشت سر بگذاریم.ولی در مرداب بد بختی گیر نیفتیم.من فکر می کنم که باید تو زندگی اون قدر موفق باشی که بتونی چهار روز زندگی رو مثل هم بگذرونی و تو هیچ روزش نمونی و کلام "چه کنم چه کنم " به زبانت بیفته.پس از اول زندگی تون رو چنان بنا نهید که تا اخرش باهاتون بیاد و شما رو تو دو روز دومی که دو روز سخت تریه ترک نکنه .

من نه ادم خیلی خیلی موفقیم نه خیلی خیلی بدبخت ولی متوسط ومیانه رو هستم و بر تمام عقایدم اطمینان خاطر دارم و به حرف هیچکس گوش نمی دم (نه این که اصلا گوش ندم کوش میدم اگر حرف درست و حسابی باشد)من همه چیزمو از روی عقیده بنا می نهم نه از روی عقده .دلیل این حرفم اینه که : "بعضی وقت ها از بعضی افراد این قدر متنفر می شم که اگه شما متنفر باشین اونم به اندازه من ،دمار از روزگارشون در می ارین ولی من اگه دوباره اونها رو ببینم اصلا نمی تونم تنفرم رو بروز بدم و دلم به رحم می اد.ولی این مطلب فقط برای توهین هایی که به خودم می شه صدق می کنه و گرنه اگه به یکی از افراد پیرامونم توهینی بشه دیگه .....

ادامه دارد.....................

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: